Fyrsti opinberi fundur Pro-Sex!

Nú er dagsetning, stund og staður komið á hreint fyrir fyrsta fund Pro-Sex.

3.Júní  kl 16:00 á Classic Rock Sportbar í Ármúla.

Ef einhver er með spurningar er tilvalið að pósta þeim hér eða senda þær til okkar á [e-mail]

Takk fyrir

Pro-Sex 

Dulin skilaboð

Þar sem mikið hefur verið talað um meðvituð og ómeðvituð skilaboð allstaðar í kringum okkur, hve skaðleg þessi "klámvæðing" sé fyrir börnin okkar, en fólk vill ekki stoppa í smástund og velta fyrir sér hverskonar skilaboð við erum að senda til stelpna í dag.

Ég átti það til í æsku að vera allt öðruvísi en allar aðrar stelpur sem ég þekki (og er það kannski enn í dag), en ég að ákveðnu leiti hafnaði mínu hlutverki sem stelpa. Reyndar sem barn átti ég fleiri stráka vini en stelpur, fannst skemmtilegra að leika mér með stráka dót og fannst reyndar strákar einhvernvegin hafa meira frelsi. En það breytti aldrei því að ég var stolt af því að vera stelpa og varð mjög snemma vör um kvennlega eiginleika og hve mikill styrkur það getur verið. En þegar ég var komin á þann aldur að kynlíf og klám var eitthvað sem ég vildi vita um gat ég alltaf treyst á hreinskilni strákana frekar en stelpnanna.

Mjög ung gat ég treyst á besta vin minn til að útskýra typpi fyrir mér en gat sjálf enga útskýringu gefið á mínum pörtum. En það var ekki fyrr en 16 ára sem ég átti í fyrsta sinn samræður við vinkonu mína um sjálfsfróun. Það var hún sem spurði mig fyrst hvort ég hefði prufað og það fyrsta sem mér datt í hug var að ljúga og svara neitandi...

Það truflaði mig aldrei á gelgjunni þessi ákveðna sektarkennd sem ég bar með mér fyrir það eitt að upplifa sjálfa mig sem kynveru, ekki fyrr en ég var komin í framhaldsskóla og fann sjálfa mig í þeirri aðstæðu að útaf þessari skömm gat ég ekki notið kynlífs. Mér fannst æðislegt að veita strákunum sem ég elskaði og var með kynferðislegan unað en mér fannst það óþægileg þessi pressa að ég þyrfti líka að fá fullnægingu. Ég upplifði það soldið að það var ekki "mitt hlutverk" að koma líka.

Ég hef spáð í því í mörg ár afhverju mér leið svona, að ég var skítug ef ég snerti sjálfa mig eða hugsaði dónalega, að skammast mín fyrir að vilja stunda kynlíf og hafa áhuga á kynlífi og að finna fyrir sektarkennd þegar ég svo fékk fullnægingu. Og lengi vel hélt ég að ég hefði verið ein um þetta en hef komist að í gegnum tíðina að svo mikið meira af nútíma konum hafa upplifað nákvæmlega það sama, en hver er orsökin?

Ég er auðvitað ekki með neitt til að bakka upp þessa heimatilbúnu theoríu nema mín ár í að velta þessu fyrir mér og þau samtöl sem ég hef sjálf átt við hinar ýmsu stelpur og konur sem hafa verið reiðubúnar til að ræða þessi mál við mig.

En já, ég vil meina að þettað er þróun sem hefst þegar við erum bara pínu pons og endurspeglar kannski aðeins óréttlæti (að mér finnst) gagnvart stelpum strax. 

Þegar ég var lítið skildi ég ekki afhverju strákar máttu vera berir að ofan en ekki stelpur, ég skildi ekki muninn, því eigum við ekki að vera eins og hafa rétt á því sama?? Og svo fannst mér alltaf ákveðinn munur á hvernig mamma mín sagði við mig og bróður minn  "vertu nú still/ur og þæg/ur" fannst einsog hann ætti bara að haga sér á meðan ég átti að vera stillt, þæg og hegða mér dömulega. Ég skildi ekki afhverju ég var skömmuð fyrir að klóra mér í náranum á meðan bróðir minn fékk frjást að klóra sér í pungnum. En það sem ég skildi minnst var afhverju bróðir minn fékk smokk frá pabba þegar hann var c.a. 17, en þegar ég var á sama aldri var mér sagt að ekki fara á fast fyrr en ég væri orðin 25 ára.

Mér fannst ég aldrei vera síðri en bróðir minn en alltaf situr í mér þessi ákveðna mismunum sem var einfaldlega útaf kyni. Og ekki misskilja mig, foreldrar mínir eru yndisleg og hafa reynt að skapa okkur systkynunum jöfn tækifæri í lífinu, ég er bara að horfa á þessa hluti sem koma við kyni og kynferði af eigin heimilli.

Það er þessi ákveðna pressa sem kemur strax á okkur stelpurnar að vera dömulegar, kvennlegar og gera það sem góðum kvennmanni sæmir. Vissulega hefur mikið af þessu breyst en ekki þegar það kemur að viðhorfum ungra kvenna til kynlífs.

Við konur erum þær sem halda hvað mest uppi druslu stimlun á okkar eigin kynsystum. Það eru aðallega konur sem líta niðrá konur í kynlífsbransanum. Og stundum upplifi ég það að konur líti svo á að aðrar konur, sem eru kynverur og óhræddar við að sýna það sama hvort það kemur fram í örum skiptum um bólfélaga eða vinnu í kynlífsbransa, séu að vinna gegn öllum konum. En ég segi fyrir mitt leyti að ef það væri ekki fyrir það óeigingjarna starf sem þessar konur hafa sinnt væri ég sennilegast enn ósátt við mín hlutskipti í lífinu, að vera kona sem er ófær um að njóta kynlífs vegna duldra skilaboða í samfélaginu, að ég hafi ekki rétt á að vera kynvera því þannig haga "góðar" stelpur sér ekki. 

Ég vildi alltaf vera góð stelpa þó svo ég væri agalega uppreisnargjörn. Á endanum fann ég aðeins tvo valkosti, ég gat verið góð stelpa og ekki tala eða hugsa um kynlíf eða verið vond stelpa og sætt mig við að ég er bara ég og að ég er kynvera. Smátt og smátt fór ég í hrikalegustu uppreisn gegn foreldrum mínum og samfélaginu í heild sinni. Fyrst ég var ekki einsog allar góðar stelpur þá gat ég alveg eins verið vonda stelpan. Ég fór útí strippdans á hátindi uppreisnar minnar gegn kynbundu hlutverki mínu. Ég var orðin fullorðin (í mínum augum), ég var orðin kona og kynvera með meiru og heimurinn mátti bara vara sig á mér. Ekki ætlaði ég að fara taka tilliti til samfélags sem nánast bannar mér að vera sú kynvera sem ég er.

Og vissulega hef ég sært mikið af mínum nánustu með þessum uppreinsargjörnu uppátækjum mínum, og þar helst elsku mömmu mína. En í gegnum þettað allt saman, sama hvort þið trúið því eða ekki, fann ég sjálfa mig. Ég hef kannski aðra sýn en margir á kynlífi og hugsanlega klámi en ég trúi því bara einlægt að eina leiðin til að stuðla að ábyrgri hegðun í kynlífi er að opna umræðuna alveg og ekkert skilið eftir. Ég trúi því af einlægni að með því að fara fram á bann á klámi, baráttan við "klámvæðinguna" og fleira sem ákveðin hópur fólks (aðallega konur) vill gera sendi ungum stelpum í dag sömu skilaboð og ég fékk sem barn, bara miklu sterkari. Bara vondar stelpur hafa gaman að kynlífi. Sumum finnst það kannski útí hött en ég trúi því bara að klám (og kynferðislega opinskátt efni) hjálpi báðum kynjum að finna sitt hlutverk í kynlífi. Og ég trúi því að ef ég ætla að stíga fram og vinna fyrir Pro-Sex, opna þessa umræðu og já, verja klám verði ég að tala um hluti sem aldrei hefur verið talað um áður opinberlega. 

En það þarf fleiri en bara mig og Pro-Sex til að koma skilaboðunum áleiðis. Hættum að fela okkur fyrir sjálfum okkur og samfélaginu og segið ykkar skoðun. Því svo langt sem ég veit eru miklu fleiri sem horfa á klám en raunverulega viðurkenna það. Tökum þessa skömm í burtu sem því fylgir að vera kynvera og breytum samfélaginu saman.

Alma

Eru feministar kannski konum verstar?

Konur eru konum verstar? eru þá kallar köllum ekki líka verstir?  Eða eru karlar konum verstir líka og konan alltaf fórnalamb?  Eða eru konur körlum verstar?  

Konur geta verið grimmar, þær hafa þetta móðureðli til að vernda sig og sýna jafnvel sitt svæði og þær nota öll brögð til að ná sýnu fram.  Þær dæma oft allt of hart það sem þær skilja ekki.   Eins og þegar feminista hreyfingar voru að byrja þá urðu húsmæður fyrir miklum fordómum. Konur sem kusu að vera heima og vera með börnunum af því þær gátu það.  Og í dag þá verð hórur, dansarar og klámmyndaleikkonur fyrir barðinu á feministum og síðan stimplaðar sem fórnalömb rétt eins og húsmæður voru fórnalömb fordóma á sínum tíma.  En hvað eru feminstar að verja, af hverju mega konur sem kjósa að vinna í kynlífstengdum iðnaði ekki fá að stunda sína vinnu löglega? Eru baráttan gerð til að vernda konurnar sem eru í þessu buissness eða er undirrótin annarstaðar, eru þær kanski að vernda sig og sína? 

Ég var lengi að sætta mig við orðið feministi, fyrir mér var feministi rauðsokka sem mótmælti,  feministi var mannsekja sem er á móti klámi.  Feminista var kelling sem skildi ekki raunveruleikann.  Feministar voru frekjur sem kvörtuðu yfir öllum sem voru ekki sammála þeim.  feministar voru the real sexist.   Og feministar  voru ástæðan fyrir að jafnrétti yrði aldrei náð... Því hver er ekki komin með hundleið á þeim?

En feministi er fallegt orð, fyri mér þýðir það akkarat andstæðan við fyrisögnin hér fyrir ofan, það merkir meira  eins og: konur sem eru konum bestar! Konur sem styðja konur, jafnvel þó þær vinni í kynlífstengdum iðnaði. Vinkona mín benti mér fyrir nokkrum árum á stórmerkilega konu, Annie Sprinkle.  Hún hafði leikið í klámmyndum dansað og verið hóra, en hún var feministi.  Þá fór þetta að meika sense fyrir mér, ég leitaði upplýsinga og fann frjálslynda feminsta: pro-sex, pro-porn og sex liberal feminista hreyfingar. Ég hef alltaf vitað af launamisrétti og alltaf verið manneskja til að berjast fyrir jafnréttindi. Lagalega séð erum við kynin með jöfn réttindi, raunverulega baráttan er hugarfarsbreyting.  Ég er Feministi!   

Ein af hugmyndunum sem varð til þess að við stofnuðum þetta félag er vegna þess að við syrgðum skilgreiningu orðsins feministar, það að vera feministi þýðir ekki að vera á móti kynlífi.  Við erum líka þreyttar á að hugtak sem er jafn víðtækt og klám sé einhver skömm.  Það felst eniginn skömm í að vera kynvera, hvort sem það er innan veggja heimilanna eða fyrir framan alþjóð.  Og okkar von er að einhverntíman verði ekki svona mikil skömm yfir klámi.  Við viljum opnari umræðu um kynlíf og klám það þýðir ekki að opna umræðu á annað og loka henni á hitt, þetta helst hönd í hönd.

Við syrgjum líka að klámið okkar sé flokkað með glæpum, viðbjóðslegum mannréttindabrotum, eins og mannsali þrælkun og barnaklámi. 

Klám í mínum augum er kynferðislega opinskátt efni, kynferðislega örvandi efni. Eitthvað sem flesti eiga inn í skáp, eða á tölvunni en enginn vill viðurkenna því þetta er nú ólöglegt.

 -Sigrún-

Klám

Ég vil nú byrja á því að segja að ég er eiginlega hrifnari af orði sem ég sá hjá Bloggvinkonu minni og nýustu hetju, Jónu Ingibjörgu. Það er orðið Kynferðislega opinskátt efni. En mér á nú samt alltaf eftir að þykja vænt um klámið mitt og fyrir þessa grein og samhengi þess á orðið klám betur við.

 Fyrir rosalega mörgum er orðið klám frekar neikvætt og í hugum sumra er það tengt bara mannvonsku í sinni verstu mynd. Ég er ekkert að fara að reyna að fegra heim kláms. Klámbransinn er ekkert heimur sem svífur um á bleiku skýi. En það er heldur ekki eini bransi í heimi sem nýri sér eymd fólks, hvenær hugsuðu þið síðast um hvað allir fallegu hlutirnir ykkar, fínu fötin og tölvu partarnir voru framleiddir? Ættum við að banna þessa muni eða berjast gegn þeim sem sækja í það að framleiða þá með það fyrir sjónum að reyna að græða sem mest á eymd annarra?

En það á líka jafnt við um framleiðendur kláms og almenna framleiðendur að í auknum mæli hefur orðin mikil hugarfarsbreyting í þessum málum, það eru fáir sem vilja hafa þann stimpil á sér að nýta eymd annarra. Reyndar með klámið eru það bara raunverulegir glæpamenn sem framleiða klám sem notast er við kynlífsþræla, á meðan stóru fyrirtækin er alveg sama um velferð sinna starfsmanna. Og auðvitað eigum við að berjast gegn glæpum af mikilli hörku, en eigum við að láta það bitna á framleiðendum sem gera sitt besta til að stuðla að öllu því góða sem þeir geta fært sínum starfsmönnum? Láta það bitna á fólki sem er að reyna að breyta til hins betra? Ég er ekki á því...

Auðvitað er ég á því að við sem samfélag eigum að taka höndum saman og berjast gegn slíkri mistokun á fólki, auðvitað er ég á móti kynlífsþrælkun, barnaþrælkun, mannsali og misnotkun á börnum. Ég trúi því bara ekki að réttasta leiðin sé að flokka alla framleiðendur undir sama hatt, sé ekki hvernig við erum að taka það úr höndum glæpamannana ef við flokkum alla, heiðarlega og óheiðarlega eins. Frekar vil ég gefa heiðarlega fólkinu sjéns á að stunda sína vinnu og þannig taka það úr höndum krimmana.

 

En svo er það hitt...

Mér finnst það afskaplega "sexist notion" að halda því fram að "klám er framleitt af körlum, fyrir karla". Þettað er svo röng alhæfing að ég verð bara að tjá mig aðeins um það.

Ég upplifi það oft að fólk (aðallega konur) sem heldur þessu fram er búið að einsetja sér það að klám sé ljótt og vont fyrirbæri, helst eitthvað sem heimurinn á að vera án. Eða að þettað sé eitt form af því hvernig nútíma karlmaðurinn niðurlægir kvennmenn. Það sýnir mér frammá þeirra vanþekkingu á klámi eða það  á bara að einblína á eitthvað sem þeim finnst vera vont.

Ég ætla ekki að þræta fyrir það að meirihluti klámefnis sé framleiddur fyrir karlmenn, en þeir eru líka meirihluti neytenda. En fólk virist ekki gera sér grein fyrir að uppúr 1970, þegar það var mikil bylting í klámi, stigu fram djarfar konur og komu með mótsvar kvenna í klámi, Feminist Porn eða kvenna klám. Það eru meira að segja til "Feminist Porn Award", og voru þau verðlaun afhent fyrst í Toronto á síðasta ári.

Reyndar er mikið af konum sem eru að framleiða og leikstýra klámi. Og konur eru mjög ráðandi í heimi klámsins. 

Við sem samfélag höfum vald til að velja og hafna. Og við fjöldann allan af fólki sem ég hef talað um klám við, virðast lang flestir skilja tilvistarrétt þess og finnst ekkert athugavert við klám. En því miður er sú umræða sem hefur verið í samfélaginu miðast við að klám sé "taboo" og held ég að það sé skýringin fyrir því að enginn hefur þorað að kommenta á þessa síðu. Það þarf að opna umræðuna um klám og kynlíf miklu meira. Það er ekkert til að skammast sín fyrir, hvorki það að hafa gaman af kynlífi eða það að horfa á kynferðislega opinskátt efni.

Ég hef velt því fyrir mér hvort ég sé besta manneskjan til að vera að opna þessa umræðu. Ég hef engan titil eða menntun og er ekki einusinni viss um að fólk muni taka mig alvarlega. En ég hef reynslu undir beltinu og sýn inní heim sem fáir hafa. Vinna mín sem strippari gefur mér eitthvað sem fáir hafa og engin þorir að tjá sig um.

Ég vona að fólk sjái sér fært að bera virðingu fyrir mér, mínum skoðunum og þeirri staðreynd að ég kem fram undir nafni til að segja mína sögu. Þó að ég sé ekkert að ætlast til þess að fólk sé sammála mér, þá vil ég bara gefa þeim sem eru það tækifæri til að sjá að þið eruð ekki ein í heiminum. 

Takk fyrir mig.

Alma

Og meira um misskilning...

Við ætlum að leyfa okkur að reikna með að flestir beri góðan lesskilning á ensku og þessvegna er greinin ekki þýdd. Efnið er tekið beint af http://sexposfemme.blogspot.com/ 

En til gamans þá gengur Pro-Sex feminismi undir fleiri nöfnum en bara Pro-Sex.

Sex-positive feminism, sometimes known as pro-sex feminism, sex-radical feminism, or sexually liberal feminism. Tekið af Wikipedia.

 

En svo engin þurfi að fara í orðabók og fletta upp orðinu misogyn þá læt ég þá útskýringu fylgja með...

mi·sog·y·ny     /m?'s?d??ni, ma?-/ Pronunciation Key - Show Spelled Pronunciation[mi-soj-uh-nee, mahy-] –noun
hatred, dislike, or mistrust of women.

Gerið svo vel

5 Myths About Sex-Positive Feminists

1. Sex positive feminists encourage girls to be sluts
I never felt pressured to have sex. I started being a sex-positive feminist when I was still a virgin, meaning I hadn't had vaginal intercourse yet. I clarify what I mean by virgin because the concept of vaginal sex as the main sex and only way to lose "purity" is both patriarchal and heterosexist. In mainstream society a slut is a woman who has intercourse with many men. In sex-positive feminism, a vast range of activities, even just reading an erotic novel, are considered having sex. And most of the leading theorists of sex-positive feminism are bisexual, so they could have female partners most or even all of the time. Betty Dodson is the matriarch of the sex-positive feminist movement and her primary focus is on liberating women and to a lesser extent men from the stigma attached to masturbation. While sex-positive feminists do defend the wide range of sexual choices availible to women, including having multiple intercourse partners, the key word is choice. The focus is on getting women to understand what they want out of their own sex lives and for their own bodies, regardless of how little or how much they decide they do want.

2. Sex positive feminists encourage girls to be dykes
Again most of the leading theorists of sex-positive feminism, including Camille Paglia and Susie Bright, are bisexual. In sex-positive feminism there is nothing necessarily inherently liberating about avoiding male contact or lesbianism, as in lesbian separatism. And unlike in militant feminism, to sex-positive feminists men don't necessarily embody a problem and aren't typified as the oppressor. At the same time, there are lesbian sex-positive feminists, and On Our Backs is a sex-positive lesbian publication.

3. Sex positive feminists are just catering to men's desires
The reason people assume that sex-positive feminists are merely catering to men's desires is because of the sexist notion that only men enjoy sex in the first place. But sex-positive feminism shatters that archaic notion, as it about women's sexual pleasure. Betty Dodson's masturbation techniques focus on clitoral orgasms, and she contends that the clit is women's primary sexual organ rather than the vagina. Susie Bright produces pornography and erotic for women by women, where the women in the productions focus on their pleasure, and the results will cater to women's sexual desires. The fact that men happen to appreciate brazen women who actively participate in partnersex, know what they want, and like sex as much or more than they do is just happenstance, not the aim of the movement.

4. Sex positive feminists defend misogynists
Sex positive is not jerk positive. This myth might stem from either a mainstream or militant feminist assumption that sexual men are inherently misogynistic, that there is no difference between a man being cavalier about sex and disrespecting women. But there is. A man who knowingly spreads infectious diseases is not sex-positive. Neither is a man who deceives his partner. And neither is a man who harasses, sexually assaults, or hurls hostile epithets at women. On the other hand, unlike a more extreme stereotype of feminism, sex-positive feminism doesn't place men in the position of being the villian par excellence.

5. Sex positive feminism is "babe feminism"
Sex-positive feminism has nothing to do with looks. Women are not exactly encouraged to be healthy but neither are they encouraged to be fixated on body image issues. Susie Bright made it clear in The Sexual State of the Union that women who diet aren't working on having orgasms and that anorexic women can develop inorgasmia. Only in mainstream media, the co-opted and packaged version of sex-positive feminism seen in Cosmo and Sex in the City, is sexual energy for women connected to having the perfect body. The women's pornography and erotica feature organic-looking women. The leading theorists are on average 45 years old, Betty Dodson being 72. Contrary to popular belief, even strippers come in all shapes and sizes and have average women's flaws, let the average sex-positive feminist.

Til að forðast allan misskilning.

Feministahreyfingin Pro-sex er stofnuð til að berjast fyrir jafnrétti, kvennréttindum og mannréttindum. Við viljum ítreka að þó við styðjum kynlífstengdan iðnað, berjumst við gegn þrælkun, mannsali og allri misnotkun á börnum  

Við erum með örlitlar áhyggjur af því að vera aðeins misskilin til að byrja með. Ætlum við að reyna að koma í veg fyrir ákveðinn misskilning strax.

Pro-Sex er ekki ætlað sem áróður gegn Feminista félagi Íslands (Femís), þvert á móti viljum við að þessi tvö félög geti unnið saman á þeim sviðum sem eru með sameiginleg málefni. Þegar upp er staðið vilja báðar hreyfingarnar kenna sig við Feminisma en munurinn felst í viðhorfum til kynlífstengds iðnaðar.

Vissulega erum við á allt annarri skoðun með þau mál en þau í Femís en við vonum að þeir ágreiningar muni ekki standa í vegi fyrir samstarfi á sameiginlegum sviðum. Reyndar trúum við að slíkt samstarf muni gera bæði félög öflugari í baráttunni fyrir jöfnuði og kvennréttindum.

 Við viljum líka að það sé gerður greinamunur á þessum mismunandi stefnum innan feminisma, því það eru til svo margar mismunandi stefnum innan feminisma. 

Við erum á móti takmörkun á kynferðislegri hegðun og frelsi fólks.  En það þýðir ekki að við styðjum mannsal eða kynlífsþrælkun. Við trúum því að það sé of hár kostnaður að gefa upp part af okkar frelsi til að ráðstafa okkar eigin líkama til þess eins að berjast gegn glæpum. Við viljum stuðla að aðgerðum sem miða beint gegn slíkum glæpum, þ.e. kynlífsþrælkun, mannsali og þess háttar starfsemi.